۱۳ مرداد ۱۳۸۹

تشنگی کاروان امام حسین در کربلا


- ایا کاروان امام حسین در مدت محاصره در کربلا  تشنه ماندند؟

تشنگی کاروان امام حسین در کربلا
خیر ، وقتی تشنگی بر حسین و یارانش سخت شد ، امام حسین عباس بن ابی طالب را پیش خواند و با سی سوار و بیست پیاده  فرستاد و بیست مشک همراهشان کردند که شبانگاه برفتند و نزدیک اب رسیدند. پانصد تن از سپاهیان یزید مراقب ابگاه بودند. چون به نزدیک ابگاه رسیدند عباس گفت : از تشنگی امده ایم این اب که از ان ما را بداشته اند بنوشیم گفتند بنوش نوش جانت.عباس گفت تا حسین و این گروه از یارانش که می بینی تشنه اند یک قطره نخواهم نوشید .انگاه عباس به پیادگان گفت مشکها را پر کنند پس از ان کسان نمودار شدند و درگیری اندکی شد. یاران حسین با مشکها بیامدند و اب را پیش وی بردند. (تاریخ طبری ، جلد 7 ، صفحه 3007)
از دیگر دلایلی که در خیمه امام حسین در کربلا اب وجود داشت می توان به این نکته اشاره کرد:
پیش از شروع جنگ در کریلا  امام حسین فرمودند خیمه ای به پا کنند انگاه امام حسین وارد خیمه شد و نوره کشید (نوره کشیدن یعنی اصلاح موهای زائد بدن) و چون امام حسین فراغت یافت دیگران رفتند و نوره  (اصلاح موهای زائد بدن) کشیدند. (تاریخ طبری ، جلد 7 ، صفحه 3021)





صفحه فیس بوک وبلاگ نقد قرآن









- نقد زندگی تاریخی حضرت محمد 
- جن در قرآن و اسلام 
- تناقضات قران
- آیا حضرت محمد معصوم بوده؟

۶ نظر:

  1. ناشناس۲۴.۳.۹۰

    چرا امام حسین(ع) در کربلا برای رفع تشنگی از خداوند طلب باران نکرد؟
    1) پیامبران و امامان معصوم(ع) ملزم بودند که در تمام کارها و زندگی روزمره خود از علم و قدرت عادی استفاده کنند. در برخورد با دوستان، دشمنان، برآوردن نیازهای زندگی و ... از علم و توانایی که از طریق عادی به دست آمده، استفاده می کردند و در برخورد با ستمکاران از راه های معمولی استفاده می کردند و دست به اعجاز و کار خارق العاده نمی زدند (مگر در موارد مخصوص و به اذن الهی) که مصلحت دین خداوند و هدایت مردم در آن بود؛ با این که قدرت داشتند به وسیلة اعجاز دشمنان خود را در یک لحظه به کام نیستی ببرند و تمام کارها طبق خواست آن ها در جریان باشد امام حسین(ع) هم با این که مستجاب الدعوه و دارای اسم اعظم الهی بود، امام حسین می توانست به اذن الهی همه دشمنان را از این طریق نابود کند، نیز می توانست برای رفع تشنگی از زمین چشمه گوارا بجوشاند یا از آسمان باران بباراند (با اذن خدا) و خود و اصحابش در تشنگی نمانند ولی این کار را نکرد، چون مشیت الهی بر این نبود که در حادثه کربلا، معجزه جریان یابد و امام حسین طبق مشیت الهی عمل کند.
    2) آزمایش یکی از سنت‌های الهی است که در آیات بسیاری بیان شده، که غیر قابل تغییر بوده، در مورد همة‌انسان‌ها از جمله پیامبران و امامان(ع) جاری است.
    یکی از آزمون‌هایی که خداوند در زندگی مقرّر کرده، سختی و مصیبت و گرسنگی و تشنگی است: «شما را به ترس،‌گرسنگی، تشنگی , کاستی در اموال،‌از دست دادن فرزندان و میوه‌ها می‌آزماییم و صابران را بشارت ده».
    کربلا نیز صحنة آزمون الهی است. آزمون حسین و یاران او از یک طرف و دشمنان از طرف دیگر. برای چنین صحنه‌ای باید ابزار آزمایش آماده باشد، که از جملة‌آنها تشنگی بود، حسین و یارانش تا با صبر و شکیبایی در مقابل تشنگی آزمون الهی،‌به پاداش عظیم صابران دست یابند و اجر و پاداش تشنگی در راه خدا را دریافت کنند.
    مسئله اصلی در روز عاشورا تشنگی نبود تا با رفع تشنگی مشکل حل شود. یاران امام حسین در شب عاشورا از فرات آب آورده، غسل کرده و نوشیده بودند اما در روز عاشورا سپاه دشمن می‌ خواست با قرار دادن آنان در موقعیت کم آبی و تشنگی، امام حسین را به تسلیم وادارد.
    اگر امام حسین دعا می‌کرد و باران می‌آمد و آب برای رفع تشنگی پیدا می‌شد، نتیجه قابل توجهی نداشت؛ حداکثر امام حسین و یارانش سیراب می‌شدند و ساعتی بیشتر ایستادگی می‌کردند و چند نفر بیشتر از افراد دشمن را می‌کشتند، ولی بالاخره شهید می‌شدند.
    مسأله اصلی در آن صحنه، مبارزه با ظلم یا تسلیم شده بود، که یکی به شهادت می‌انجامید و دیگری به ذلت، و بودن یا نبودن آب در آن اثری نداشت .
    از طرف دیگر تشنگی در روز عاشور و منع سپاهیان دشمن برای آب‌ رسانی به زنان و فرزندان سبب رسوا شدن آنها و آشکار شدن چهرة خشن و غیر انسانی و قساوت آمیز آنان بود.

    پاسخحذف
  2. عاشق حسین۲۴.۳.۹۰

    ن تشنگی که کربلاییان کشیده اند ، تشنگی راز است.

    و اگر کربلاییان تا اوج آن تشنگی ـ که می دانی ـ نرسند، چگونه جانشان سرچشمه رحیق مختوم بهشت شود؟

    پاسخحذف
  3. ناشناس۲۴.۳.۹۰

    امام حسین(ع) هم با این که مستجاب الدعوه و دارای اسم اعظم الهی بود، و می توانست به اذن الهی همه دشمنان را از این طریق نابود کند، نیز می توانست از زمین چشمه گوارا بجوشاند یا از آسمان باران بباراند (با اذن خدا) و خود و اصحابش را سیراب نماید، ولی این کار را نکرد، چون مشیت الهی بر این نبود که در حادثه کربلا، معجزه جریان یابد و حضرت طبق مشیت الهی عمل کند.
    آزمایش یکی از سنت‌های الهی است که در آیات بسیاری بیان شده، که غیر قابل تغییر بوده، در مورد همة‌انسان‌ها از جمله پیامبران و امامان(ع) جاری است.
    یکی از آزمون‌هایی که خداوند در زندگی مقرّر کرده، سختی و مصیبت و گرسنگی و تشنگی است: «شما را به ترس،‌گرسنگی، تشنگی ,کاستی در اموال،‌از دست دادن فرزندان و میوه‌ها می‌آزماییم و صابران را بشارت ده».
    کربلا نیز صحنة آزمون الهی است. آزمون حسین و یاران او از یک طرف و دشمنان از طرف دیگر. برای چنین صحنه‌ای باید ابزار آزمایش آماده باشد، که از جملة‌آنها تشنگی بود، حسین و یارانش تا با صبر و شکیبایی در مقابل این مصیبت و آزمون الهی،‌به پاداش عظیم صابران دست یابند و اجر و پاداش مصیبت دیدگاه در راه خدا را دریافت کنند.
    اگر بنا باشد ائمه با علم لدنی و علم غیب که از خداوند دریافت می کردند، زندگی کنند و با دیگران برخورد نمایند و نیازهای خود را برآورده کنند، دیگر امامت، مقام با ارزشی محسوب نمی شد و اصولاً نمی توانستند الگوی ما باشند، بلکه امامان با زحمت بسیار و تلاش و کار و ... زندگی خود را فراهم می کردند و بر مشکلات چیره می شدند و در این راه مشکلات بسیاری را تحمل می کردند. زندگی آن ها سخت تر و مشکل تر بود و رنج های بی شماری را در راه رسیدن به خدا و زندگی جاودانه تحمل کردند. قانون و سنت الهی این است که هر انسانی در سایه تلاش و تحمل سختی و بردباری به مراتب کمال و قرب الهی نائل شود.
    هر که در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند
    مسئله اصلی در روز عاشورا تشنگی نبود تا با رفع آن مشکل حل شود. یاران امام در شب عاشورا از فرات آب آورده، غسل کرده و نوشیده بودند اما در روز عاشورا سپاه دشمن می‌خواست با قرار دادن آنان در موقعیت کم آبی و تشنگی، آنها را به تسلیم وادارد.
    اگر امام دعا می‌کرد و باران می‌آمد و آب برای رفع تشنگی پیدا می‌شد، نتیجه قابل توجهی نداشت؛ حداکثر امام و یارانش سیراب می‌شدند و ساعتی بیشتر ایستادگی می‌کردند و چند نفر بیشتر از افراد دشمن را می‌کشتند، ولی بالاخره شهید می‌شدند.
    مسأله اصلی در آن صحنه، مبارزه با ظلم یا تسلیم شده بود، که یکی به شهادت می‌انجامید و دیگری به ذلت، و بودن یا نبودن آب در آن اثری نداشت .
    از طرف دیگر تشنگی در روز عاشور و منع سپاهیان دشمن برای آب‌رسانی به زنان و فرزندان سبب رسوا شدن آنها و آشکار شدن چهرة خشن و غیر انسانی و قساوت آمیز آنان بود.

    پاسخحذف
  4. ناشناس۲۴.۴.۹۰

    با تشکر از ناشناس - تاریخ عاشورا و مسائل مربوط به آن چه ربطی به قران دارد؟

    پاسخحذف
  5. ناشناس۸.۹.۹۰

    این حسینی که خودتونو براش جر میدید .میدونستید تراژدیش یک کار تکراری بوده ؟قبلا سیاووش همچین داستانی براش پیش اومده بود.

    پاسخحذف
  6. ناشناس۱۱.۹.۹۰

    تاملی در واقعۀ عاشورا :

    کربلا صحرا نبود ، جلگه بود ... هوا گرم نبود ، سرد بود !ـ

    دهم عاشورای سال 61 هجری قمری برابر با 21 مهرماه سال 59 هجری شمسی است....بله عاشورا در فصل پاییز بود !!!ـ

    در اين ماه از سال هوا رو به سردي ميگذارد لازم به توضيح است كه در زماني كه زمين اينقدر آلوده نبوده ، هوا از نيمه دوم شهريور ماه رو بسردي گذاشته و در مهرماه كاملا خنك بوده است . عراق سرزميني جلگه اي و حاصلخيز ميباشد و يافتن كويري خشك و بي آب و علف ( آنگونه كه شيعيان ميگويند )در آن سخت است.ـ

    كربلا دقيقا در كنار رود فرات و تقريبا در مدار جغرافيايي شهر اصفهان قرار دارد و خشك بودن و بياباني بودن آن در سال 680ميلادي كمي نامحتمل است !ـ

    رودخانه فرات یکی از پرآب ترین رودخانه های منطقه است که عرض آن در بعضی از نقاط به چند کیلومتر هم می رسد ، پس چگونه ادعا می شود که این رود را سپاه یزید بر سپاه امام حسین بسته است ؟؟؟

    در جلگه حاصلخیز کربلا با کندن 4 الی 5 متر می توان به آب رسید. آیا آن 72 تن توانایی کندن زمین را نداشتند ؟؟؟

    سپاه حسین بن علی که با کاروانی از شتر ها به آنجا آمده بودند ، آیا نمی توانستند با شیر شتر هایشان از عطش خود و فرزندانشان بکاهند ؟؟؟

    پاسخحذف

-------------------

وبلاگ نقد قرآن در فیس بوک :

www.facebook.com/alcorana.blogspot