سلمان فارسی که پیش از مسلمان شدن روزبه نام داشت از صحابه ایرانی مشهور محمد ، پیامبر اسلام بود که محمد او را از اهل بیت و سلمان محمدی خواند.
سلمان فارسی فرزند یک زمین دار ایرانی بود دربارهٔ زادگاه وی اختلاف نظر است و در این باره از شهرهایی چون ، کازرون، اصفهان ، دشت ارژن استان فارس و رامهرمز خوزستان به عنوان زادگاه سلمان فارسی یاد شده است.
برخی از محققان او را از خاندانی مزدکی می دانند و برخی معتقدند از طبقه برگزیدگان جامعه مانوی بوده است.
سلمان فارسی حکیمی که خرد و دانش های ایرانیان و مسیحیان را می‌دانست از مشاوران محمد، از جمله طراح اصلی حفر خندق در جنگ خندق بوده است.
جنگ خندق، که در سال ۵ هجری رخ داد و به پیشنهاد سلمان ، پیرامون شهر خندق کندند.
واژهٔ خندق عربی شدهٔ واژهٔ پارسی میانه کَندَگ و به معنی کَنده است. در زبان‌های کهن ایرانی چون اوستایی و فارسی باستان، ریشهٔ « کن » به معنی « کندن » امروزی به کار می‌رفته است و « فرکنتن » یعنی آغاز به ساختن ساختمان یا شهر.
هر گروهی می خواست سلمان با آنها باشد؛ مهاجران می‌گفتند: سلمان از ما است و انصار می‌گفتند: سلمان از ما است .
در تاریخ گزیده حمداله مستوفی آمده است که روزبه ( سلمان فارسی ) پس از فرار از ایران در حوالی حجاز توسط قبیله بنی کلب به بردگی گرفته شد و به قبیله دیگری فروخته شد تا اینکه سرانجام در شمار بردگان محمد درآمد و محمد ، سلمان فارسی را از بردگی آزاد کرده و از مشاوران خود قرار داد.
در سفینة البحار آمده است هنگامی که محمد به مدینه هجرت کرد با دعوت محمد با دین اسلام آشنا شد و مسلمان شد و محمد با مولای او قراردادی بست که سلمان کار کند و از درآمد های خود ، خود را آزاد کند.
محمد و مسلمانان مدینه به او کمک کردند که بهای خود را ( به مبلغ چهل نهال خرما و چهل وقیه هر وقیه معادل چهل درهم ) به یهودی بپردازد و آزاد شود.
سلمان فارسی در انتهای عمر خود، در هنگام خلافت علی بن ابی طالب والی مدائن گردید.
