آیا انسان به میل و اختیار خود به اسلام ایمان نمی آورد یا به اختیار و اراده خداوند کافر و بی ایمان می شود؟
|
سزای انسان بی اختیار در قران |
مطابق نص صریح قران چندین آیه در قران وجود دارد که الله بطور صریح در قران فرموده دلیل انکه برخی از انسانها به خدا و روزمحشر ایمان نمی اورند انست که مشیت و اراده اللهی بر ان تعلق گرفته است که کافران ایمان نیاورند و در این رابطه اختیاری از خود ندارند و محکوم به عذاب ابدی هستند و انانکه به خدا و روز محشر ایمان می اورند بدلیل انست که خداوند خواسته است که ایمان بیاورند و افراد (با ایمان) نیز دراین رابطه اختیاری از خود ندارند.
در ذیل نمونه هایی از این ایات را بررسی میکنیم:
قران آیه 57 سوره کهف :
- بر دلهایشان پرده نهاده ایم، تا آیات مارا نفهمند و گوشهایشان را سنگین ساخته ایم و اگر انها را به هدایت بخوانی دیگر ابدا هدایت نخواهند شد.
قران آیه 107 سوره انعام :
- و اگر خدا می خواست انان را از شرک باز می داشت و ما تورا نگهبان انان نکردیم و تو وکیل انها نخواهی بود.
- برخی از آنان(کافران) به سخنان تو گوش فرا دهند ولی در دلهایشان پرده نهاده ایم که آنرا نفهمند و گوش آنها از شنیدن همه آیات اللهی سنگین است و لذا به آن ایمان نمی آورند.
قران آیه 7 سوره بقره :
- خداوند بر دلهای (کافران) مهر و در گوشها و چشمانشان پرده نهاده و انها را عذابی است سخت.
قران آیه 96 سوره یونس :
- آنانکه نامزد حکم عذاب خدا هستند،ایمان نمی اورند.
- اگر می خواستیم در هر شخصی نور هدایت می انداختیم اما حرف من حق است ودوزخ را از جن و انس پر خواهیم کرد.
قران آیه 99 سوره یونس :
- و اگر خدای تو می خواست،کلیه مردم در روی زمین ایمان می اوردند،تو چگونه می توانی همه را به جبر و اکراه با ایمان گردانی.
قران آیه 100 سوره یونس :
- و هیچیک از نفوس بشر را تا خدا نخواهد ایمان نیاورند و خدا کفر را برای مردم بیخرد که عقل را بکار نبندند،مقرر می دارد.
قران آیه 23 سوره جاثیه :
- آیا می نگری انرا که هوای نفسش را خدای خود قرار داده و خدا او را دانسته گمراه ساخته و مهر در گوش ودلش نهاده و در چشم او پرده ظلمت کشیده،پس او را بعد از خدا چه کسی هدایت خواهد کرد،ایا متذکر این معنی نمی شوید.
قران آیه 14 سوره سجده :
- بسزای انکه روز واپسین را فراموش کردید، اکنون بچشید عذاب مارا،ما هم اکنون شما را فراموش می کنیم و شما برای همیشه بسزای اعمال خود در عذاب خواهید بود.