نقد قرآن: فارس

۱۰ مرداد ۱۳۸۹

فارس

فارس و فارسی شکل عربی شده پارس و پارسی هستند. نام زبان فارسی برگرفته از نام قدیم این منطقه، پارس بزرگ، است که به علت حکومت شاهان هخامنشی به کل منطقهٔ ایران اعمال می‌شد.
استان فارس مرکز امپراتوری بزرگ هخامنشیان به پایتختی پاسارگاد و تخت جمشید بوده است. پیش از اسلام دو پادشاه بزرگ ایرانی به نام‌های کورش بزرگ و اردشیر بابکان از فارس برخواستند و به ترتیب سلسله‌ های بزرگ هخامنشی و ساسانی را در فارس پدید آوردند. اسکندر نیز بعدها تعدادی شهر در فارس تأسیس کرد. فارس بین سلسله‌ های بسیاری دست به دست شد و آثار باستانی و تاریخی زیادی از آن‌ها در فارس به جای ماند که هر کدام به عنوان میراث جهانی ارزش‌های خود را دارند و بازگوکننده تاریخ فارس ، ایران و غرب آسیا هستند. ویرانه ‌های پاسارگاد ، بیشاپور، تخت جمشید، حمام خانه دهکهنه ، شهر گور و کاخ اردشیر بابکان هـمگی از این جمله اثاراست. بعد از اسلام نیز استان فارس مرکز سلسله‌ های آل بویه و زندیه بوده است و همچنین فارس در دوران قاجاریه نیز از مراکز مهم حکومتی بوده است ، در دوره ساسانیان ، کازرون و بیشاپور پایتخت ایران بوده اند